over schorpioenen en stekelvarkenfamilies...

De vakantie is begonnen…
Over een paar uurtjes stapt Marielle, m’n nichtje, hopenlijk aan boord van Malaysian Airlines op weg naar Yogya. Hopenlijk, omdat ze gaat IPB’en (vliegen als er een plaats beschikbaar is).
Vorige week vrijdag was de laatste lesdag en ben ik meteen ’s avonds met Rachel op de nachttrein naar Bandung gestapt.
Met als doel: de kleding outlets ‘plunderen’...dit hebben we heel netjes gehouden, ik was met 3 t-shirtjes klaar en Rachel heeft zelfs geen een kledingstuk gekocht. Misschien was het omdat we toch enigszins met piepkleine oogjes rondliepen na de nachtelijke treinreis. Waarbij we ’s morgens overigens wel de meest mooie uitzichten op theeplantages hadden!
Vanuit Bandung ben ik alleen verder gereisd naar Garut Ciapanas, een klein plaatsje in de bergen met warmwaterbronnen.
Dit ‘alleen’ klinkt stoerder als dat het was, want ik ben telefonisch geheel begeleid door Rita (die hier in Yogya woont). Ik stapte na een busrit van 4 uur ergens uit waarvan ik dacht: waar ben ik nu? De mensen daar begrepen ook niet echt waar ik naar toe wilde, dus Rita weer gebeld en nadat ik de telefoon had doorgegeven werd ik uiteindelijk in een klein ander busje ‘gezet’ en kwam ik op de plaats van bestemming uit.
Hier geregeld dat ik de volgende dag opgehaald zou worden om naar een vulkaan te gaan...helaas kwam mijn chauffeur (dit klinkt verschrikkelijk koloniaal..ik weet het) me ’s middags bij het (warmwater!)zwembad vertellen dat m’n uitje 2x zo duur was geworden. Uiteraard! Gelukkig kwam ik ’s avonds een Nederlands koppel tegen, Annemarie en Ivo, die ook druk aan het onderhandelen waren. Dus uiteindelijk zijn we met z’n drieen de volgende dag op pad gegaan. Zij gingen door naar Padangaran, de kust, en zo werd het een korte vakantie aan de kust i.p.v in het binnenland.
De vulkaan onderweg was erg mooi! Met een gids op pad..die op z’n slippertjes moeiteloos klom en afdaalde, terwijl wij op onze bergboots voorzichtig onze voeten verplaatsten over de hete aardkorst.
We kwamen nog langs een Sudanees dorp, waar de mensen nog zonder elektriciteit leven. Helaas was het dorpshoofd in onderhandeling met de overheid over het verstrekken van gratis kerosine..en tot de overheid dit toezegt is het dorp gesloten voor bezoekers. Maar gelukkig konden we wel van bovenaf een glimp opvangen van alle rieten daken..als je je afvraagt waarom de huizen zo dicht op elkaar staan, dat is omdat iedereen graag in dit dorpwil wonen.
In Padangaran ben ik een paar dagen gebleven. Heerlijk plaatsje! Ze noemen het wel het Bali van Java...maar er was bijna geen toerist te bekennen. Erg mooie kust, national park en de green Canyon.
Met een paar Zweden heb ik het National Park verkend. De gids wist pecies de smalle holletjes van schorpioenen te vinden en door er met een stokje met een soort lusje eraan in te porren kwamen deze diertjes venijnig hun holletje uit. Ik vind het toch altijd moeilijk voor te stellen dat zo’n klein dier (hetzelfde geldt voor sommige spinnen) zo gevaarlijk kan zijn.
Het National Park had verschillende mooie grotten, waaronder één waarin familie stekelvarken woonde. Grappige stekelige familie!
’ s Middag heb ik een brommer gehuurd en ben ik de kust afgereden naar een klein vissersdorpje. Op een gegeven moment kwam ik uit bij een bamboebrug over de groene rivier. Eerst heb ik daar nog leuk voor de foto geposeerd. Later merkte ik dat ik in tijdnood kwam om de brommer op tijd terug te brengen, toen ben ik heel heldhaftig met de brommer over de schommelende brug terug gereden. Iedereen die mij vervolgens tegenkwam zal hebben gedacht: wat heeft dat kind een belachelijke grote grijns op haar gezicht, maar ik voelde mij een ware held...haha.
De andere dag heb ik de rivier vanaf een bootje verkend. En alweer een persoonlijke grens verlegd. Je mocht in de kloof zwemmen..na een klim over stenen kon je paradijselijk zwemmen tussen de watervallen. Op de terugweg moest je je lichaam als een plank stijfhouden en je met de stroomversnelling mee laten voeren (body-raften, heet dat, werd mij vrijdag in de Bintang verteld..klinkt helemaal stoer..haha). En mensen die mij goed kennen, weten dat dit soort activiteiten niet tot mijn hobby’s behoren. Maar zowaar: het was leuk! Ach jongens, ik leer hier zoveel ; )!
Tijdens m’n bezoekje aan Padangaran heb ik uiteraard ook alle andere toeristische activiteiten gedaan: een bezoekje gebracht aan iemand die Wajangpoppen maakt, zo weet ik nu dat de poppen met een wit/licht gezicht de goede personages zijn, die met een rood hoofd zijn slecht (tja, zo simpel is het in de ‘poppenwereld’ goed en slecht) en de groene/blauwe hoofden zijn de goden. Mocht je nog eens een voorstelling bijwonen...
Ook weet ik nu dat palmbomen niet alleen gebruikt worden voor de kokosnoten en de palmbladeren (als dakbedekking), maar ook de nectar van de bloemen wordt gebruikt. Deze wordt in emmertjes (die in de boom gehangen worden) opgevangen. Daarna wordt het gekookt...eventueel wordt er kokos aan toegevoegd en dan heb je heerlijke zoete ‘suiker’.
Ik heb ook nog een bezoekje gebracht aan een schildpadden conservatie project. De mensen die hier (vrijwillig) werken graven de eieren op van het strand, begraven ze in een zandbak van het ‘centrum’ en als de eieren uitkomen houden ze de schildpadden tot ze groot genoeg zijn om te overleven.
Oftewel: als een ‘wijs’ mens keerde ik terug naar Yogya..haha. Waar ik nu uitkijk naar Marielle’s komst! Een fijne vakantie allemaal! Liefs uit Yogya!