Over buffels, varkens, tau-tau poppen en magie!

G'day mates!
Ben weer Down Under! Gisteren in Perth aangekomen.
Maar voordat ik jullie over 'Oz ga vertellen, ga ik eerst nog even in gedachten afreizen naar Indonesie, waar ik zaterdag met tranen in m'n ogen weg ben gevlogen.
Ik heb zo'n mooie tijd gehad in Indonesie, gewerkt op een van de leukste schooltjes die er is, lieve nieuwe vrienden ontmoet en in een droomhuis gewoond!
En daarbij heb ik een paar weekjes geleden in mijn ogen het mooiste stukje van Indonesie verkend.
Eerst ben ik met Rachel in 3 dagen via de Bromo (vulkaan) en Ijen (krater meer)...allebei fantastisch mooi...naar Bali gereisd. Daar ontmoeten we onze lieve Lau weer.
En daar ontmoete ik ook Dinja, die ik ken van toen ik ooit voor Livingstone een reis naar Oeganda heb begeleid.
Samen met Dinja ben ik naar Sulawesi afgereisd. We konden daar meteen met een nachtbus over hobbelige wegen door de bergen naar Tana Toraja.
Daar wilde ik al heen vanaf het moment dat ik in het Tropenmuseum in Amsterdam tau-tau poppen had zien staan en een filmpje had gezien over de kleurrijke begravenisrituelen.
Deze rituelen vinden plaats in de maanden juli/augustus.
We kwamen dus precies op het goede moment. Het voelt wel heel raar om in je vakantie met een fototoestel naar een begravenis te gaan moet ik bekennen...
Als je in Tana Toraja uit de hoogste klasse komt (er zijn er 4) en je bent zo rijk dat je familie voor je begravenis 24 buffels en een hondertal varkens kan kopen, dan zal je reis naar de tweede wereld sneller verlopen.Let wel de witte/albinino buffels zijn het meest kostbaar, maar liefst rond 2000 euro per stuk. Dus je moet echt heel rijk zijn!
Al deze mooie dieren worden helaas op de 5 dagen durende begravenis geslacht.
Ik kan er nog wel bij vermelden dat dit geluidloos gebeurt. Ik heb uiteraard niet gekeken toen er buffels werden gelsacht, maar ik heb ook niks (laatste noodkreet?) gehoord.
Wat ik wel nog steeds kan horen zijn de krijsende varkens die op bamboevlotten zijn vastgebonden om het transport te vergemakkelijken. Ik begrijp nu waar de uitdrukking 'krijsen als een mager speenvarken' vandaan komt.
Voor zo'n grootste begravenis moet natuurlijk lang gespaard worden.
Na het overlijden wordt het lichaam ingespoten met Formalin, zodat het lichaam een mummie wordt.
Zo kan het gebeuren dat het lichaam van de overledene meer als een jaar opgebaard staat in het familiehuis.
Zolang het lichaam daar nog staat doet men alsof de persoon nog leeft en alleen maar ziek is. Er wordt nog elke dag een bordje rijst naar het lichaam gebracht. Pas op het moment dat er genoeg geld is voor de begravenis en deze ook daadwerkelijk plaatsvindt wordt 'geaccepteerd' dat de persoon overleden is.
Ik vind dat idee eigenlijk wel mooi, zo heb je heel veel tijd om afscheid te nemen.
Als je zo'n grote begravenis hebt gehad wordt de kist in de rotsen geplaatst, waar men ook als nagedachtenis aan de persoon een tau-tau pop in de rotswand kan plaatsen. Tau-tau poppen zijn houten wachters die vaak de gelaatstrekken van de overledenen hebben.
We hebben een aantal van die rotsgraven bezocht. Het was net alsof we een piratenfilm binnenstapten...overal half verotte houten, bewerkte kisten en heel veel botten, schedels. Heel bizar!
Wat ook bijzonder was om te zien waren de babygrafjes. Als een baby'tje overlijdt voordat het tandjes heeft wordt het kindje 'teruggegeven aan de natuur' door het in een gat in een speciale boom te plaatsen. Hier komt een klein houten bamboeluikje voor. De boom wordt gezien als een soort moeder... via de takken die naar de hemel rijken komt het kindje weer terug in de hemel waar het 't goed zal hebben.

Oh ja, voordat je denkt wat een rare rituelen... De Tana Toraja bevolking is 'gewoon' christelijk en ze combineren het christelijk geloof met animisme. Het teken van animisme zie je terug in al hun houtsnijwerk en schilderwerk op alle huizen.
Die huizen (tongkonans) zijn trouwens ook prachtig, het dak heeft de vorm van een paardenzadel)!!! Allemaal beschilderd met verfkleuren die je uit de natuur kan halen (zelfde als in de Aboriginal kunst): zwart, geel, rood en wit.
Dinja en ik hebebn een erg mooie 2daagse trekking gemaakt door de bergen en langs kleine tongkonandorpjes.
En alhoewel ik onderweg heel beroerd was, was dit een van de mooiste wandelingen die ik ooit heb gemaakt.
Supergroene rijstvelden, cacao/advocado en koffiebomen, berghellingen met daar kleine, dromerige dorpjes tegenaan geplakt.
Ik kan alleen maar zeggen...als je naar Indonsie gaat is Tana Toraja echt een aanrader!