over levende godinnen, tijgergrotten & kunstenaars
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
30 September 2011 | Nepal, Pātan
Namste! Genieten jullie in Nederland lekker van de zon? Hier in Nepal is een grote paraplu nog hard nodig! Het is alweer even geleden dat ik het eerste bericht op deze site heb gezet. Dacht ik dat het leven hier iets rustiger zou zijn ;-) Nou, niet dus! Door de week is het druk met school en de voorbereidingen van het inspectiebezoek wat eraan komt en in de weekenden is er heel veel leuks te doen en moois te ontdekken! Ik heb het supergoed naar m’n zin! Een aantal weken geleden ben ik een weekend met een yogatripje de bergen ingegaan. We zaten in Namo Budha, een prachtige plek met erg leuke mensen. Op die plek heeft een voor incarnatie van Boeddha (oftewel Boeddha in één van zijn vorige levens) zijn lichaam aangeboden aan een hongerige tijger met 3 welpjes. De uitgebreidere versie van het verhaal is te lezen op: http://www.namo-buddha.org/namobuddha.html Nu staat op de plek waar de botten van deze nobele jongeman begraven liggen een stupa, daarbij staat een heel mooi klooster. Ook de grot, waar de tijger en de welpjes lagen, is te bewonderen. In een ander weekend werd het kleurrijke festival Indra Jatra in Kathmandu gevierd. Een festival ter ere van de God Indra (in het hindoe geloof de God van de regen). Deze jongeman verliet ooit de hemel om Parijat (Nacht Jasmijn) voor zijn moeder te plukken. Hij werd echter betrapt door de mensen en opgesloten. Toen zijn moeder hem kwam halen, beseften de mensen met een schok dat ze een grote fout hadden gemaakt en lieten hem meteen vrij. Zijn moeder beloonde de mensen door te zorgen dat er elke winter genoeg dauw is, zodat de oogst goed kan groeien in de vallei. Het feest ter ere van dit alles duurt acht dagen. Samen met Marjorie ging ik naar de opening van het festival. Het hele tempelplein in Kathmandu stond vol met mensen. Gelukkig voor ons was er bij één tempel ruimte gereserveerd voor de toeristen. En daar stonden we in de brandende zon…uren te wachten tot er iets ging gebeuren. Ons mooie plekje wilden we natuurlijk niet meer verlaten, maar op een gegeven moment konden we alleen nog maar aan verkoelende drankjes denken. Op een gegeven moment kwam de ene na de andere luxe auto het voormalig Koninklijk paleis voorrijden, met ambassadeurs van verschillende landen en de president van Nepal . Iedereen ging het paleis binnen en daarna was het weer wachten. Gelukkig ontstond er spontaan tumult op het plein en bleek Majipa, een soort dansende clown (in onze ogen) gearriveerd te zijn. Hij beeldt een soort demoon uit en iedereen mag achter hem aanjagen. Dit is uiteraard niet de volledig culturele uitleg, maar wij waren in ieder geval blij dat er iets gebeurde. Vervolgens kwam het vervoermiddel van Indra het plein opgehobbeld, een witte olifant. Ook hier hoste iedereen omheen. Het zal wel een soort van gecontroleerde chaos zijn geweest, want het hele Nepalese leger en alle politiekorpsen leken zich op het Durbar Square te bevinden. De clown en olifant verdwenen steeds weer en kwamen vervolgens weer terug. En toen gebeurde dan eindelijk hetgeen waarvoor ik was gekomen…er kwamen 3 chariots (soort gouden koetsjes getrokken door mensen) het plein oprijden met in één de levende( kind)godin Kumari, in de ander de kleine vertegenwoordiger van Ganesha en in de derde de kleine vertegenwoordiger van Bhairav. De chariots werden langs het balkon met alle hoogwaardigheidsbekleders getrokken en vertrokken weer. Ik kreeg er bijna een lachstuip van…hier hadden we dus uren op staan wachten. Maar gelukkig werd ons geduld ’s avonds beloond. Na lekker een hapje te hebben gegeten in Freak streat (de oude hippie straat in Ktm), liepen we nog één keer langs het Durbar Square en zagen daar zowaar de 3 gouden wagens staan. Kumari bleek er ook nog in te zitten en zo waren we ineens vanaf de eerste rang getuige van dat de kleine Kumari de koets uitgetild werd en naar haar paleis werd gedragen. Nu zegt dit alles jullie waarschijnlijk weinig. Ik vond het ook nogal bizar dat zo’n klein meisje als Godin wordt behandeld, maar het is wel iets heel interessants. Ooit is een Godin erg beledigd door de vrouw van een Koning. De Koning was bang voor rampspoed en wilde het graag goed maken en zo (kort door de bocht) is de traditie van Kumari ontstaan. Kumari is een klein meisje die in het …paleis op het Durbar Square woont. Je wordt niet zomaar tot Kumari verkozen, daar zijn allemaal regels voor. Je moet in ieder geval rein zijn en mag geen lidtekens hebben en nog nooit hebben gebloed. Ik ben nu het boek aan het lezen dat geschreven is door een voormalige Kumari. Heel interessant om te lezen hoe het leven van een Kumari eruit ziet. Zij komt alleen met een aantal officiële festivals het paleis uit en haar voeten mogen de aarde niet raken als zij buiten het paleis komt (tenzij ze over een witte doek loopt). Men gelooft dat een Kumari een natuurlijke wijsheid in zich heeft. Je begrijpt dat als deze Kumari op een gegeven moment weer buiten het paleis moet leven (omdat er een nieuwe Kumari aangesteld is), ze volledig moet herintegreren. Ineens draait de wereld niet meer om haar en ze heeft ineens vrijheid. Ik vond het allemaal zo intrigerend dat we de week erna weer naar het Durbar Square zijn gegaan. Dit keer was het echt feest! Overal op het plein was iets te zien en te beleven! Uit een enorm groot masker van Bhairav (wat maar één keer per jaar onthuld wordt) spoot bier en alle heren ervoor vechten om een druppel van dit bier binnen te krijgen (hoort bij de traditie). Je begrijpt dat het op dit deel van het plein steeds minder gezellig werd. Kumari en haar 2 kleine metgezellen (waarvan één heerlijk lag te slapen in zijn koets) werden ook weer rondgetrokken. Rondom alle tempels branden boterlampjes, het was echt sprookjesachtig! Ik denk dat er in deze tijd van het jaar bijna elke week wel een festival in de vallei is. Want de week erop ging ik op zaterdag even voor een vroege ochtendwandeling naar het Durbar Square in Patan en bleek er een Newari (bevolkingsgroep uit de vallei) festival te zijn. De dames en heren waren allemaal op hun mooist gekleed (vooral de dames…). Aan het patroon van de dames hun bloezen was te zien bij welke Newari groep ze horen. Na genoten te hebben van het bekijken van alle karakteristieke gezichten, was het ’s middags tijd voor de Himalayan Hash. Dat wordt hier wekelijks georganiseerd; in de vallei wordt elke keer op een andere plek een hardloop en wandelroute uitgezet. Iedereen die mee wil doen komt naar de afgesproken plek. Een leuke manier om te genieten van de mooie natuur in de vallei en leuke nieuwe mensen te leren kennen. Jullie begrijpen dat ik voor de wandelvariant ga…is al pittig genoeg..haha! Althans die week wel, want het begon onderweg keihard te regenen en we moesten heel stijl afdalen. Zelfs de stoere mannen lieten zich op bepaalde delen op de kont naar beneden glijden. Het laatste deel bleken we zelfs verdwaald te zijn en kon gelukkig een bus omgekocht worden om ons weer naar het beginpunt te rijden, waar we in het donker weer aankwamen! Best een sportieve zaterdagmiddag. Vorige week zaterdag hadden we cultuurdag op school. Het thema was ‘kunst’ en dan met name de Nederlandse schilders: Rembrandt (m’n favoriet ;-) ) en Vincent van Gogh. De VO-heren hadden een quiz over deze twee schilders voorbereid, de VO-dames hadden een poppenkastvoorstelling voor de kleintjes verzonnen en verder hebben geblinddoekt in groepjes portretten gemaakt (zijn zeer moderne kunstwerken geworden), houten platen beschilderd in de stijl van de Hollandse schilders en de grote meiden van de school hebben de witte bank voor school een Nederlands tintje gegeven. Aan het eind van de ochtend hebben we het verhaal van de Nachtwacht uitgespeeld en dat hebben we daarna voor de ouders nog een keer gedaan. De ochtend werd afgesloten met een gezamenlijke lunch met de ouders, die allemaal lekkers mee hadden gebracht. Een erg leuke ochtend! Vond het toch wel weer even spannend; zo’n eerste cultuurdag met de ouders. En nu…is het VAKANTIE! Morgen komt m’n tante (Willemien) samen met Christi en Janneke. We gaan eerst een weekje hier de vallei verkennen en daarna naar Pokhara, waar we hopelijk zicht hebben op de witte bergtoppen! Genieten jullie ondertussen van de ‘zomer’ (eindelijk, toch nog) in Nederland! Liefs uit Patan.
-
30 September 2011 - 20:09
Jenneke:
Hi Rianne,
Wat een leuk verhaal! Erg leuk en interessant om te lezen. Ook goed te lezen dat je veel plezier hebt in Nepal. Hier hebben we de laatste week van September inderdaad nog zomer gekregen, erg lekker, net nog even met Rachel een terrasje gepakt even kort een vrijdagmiddagborrel.
Dit weekend nog even lekker genieten en dan wordt het vast zo weer winter :-(
Ik hoop dat je nog vele leuke feestweken gaat meemaken en verheug me op de volgende verhalen
X Jenneke -
01 Oktober 2011 - 07:31
Marianne:
Wow Rianne, wat een ontzettend leuke foto's en bijzondere verhalen. Echt zo'n andere wereld daar. Kom zeker een x langs. Heel veel plezier en succes daar!
Liefs Marianne -
02 Oktober 2011 - 06:41
Mariska:
Klinkt geweldig!! geniet ervan didi. -
02 Oktober 2011 - 09:42
Jessica:
Gaaf Rianne! En jij hebt die kleine godin mogen zien! Ik vond dat toen zo'n indrukwekkend verhaal. geniet van volgende week Pokhara!! liefs uit Amsterdam -
02 Oktober 2011 - 19:46
Chris:
Hi Rianne,
Geniet van je reisverslagen én de leuke, kleurige en
vrolijke kiekjes!!
Take care & enjoy!!
Liefs de Smitjes -
03 Oktober 2011 - 20:12
Tante Rian:
lieve rianne
het een lust om jou verslag te lezen
geweldig vind ik het en dan al die fotos
geniet met je tante en nichtjes
en laat ze maar veel zien
ik kijk weer naar het volgende verslag uit
veel liefs tante rian -
04 Oktober 2011 - 03:27
Sabine:
Heel leuk je verhaal te lezen!! En wat een mooie foto's, heel bijzonder al die cultuur. En gelijk ook al een CULTUURdag! Het klinkt heel leuk wat jullie hebben gedaan. Geniet van je vakantie!!!
Liefs uit Yogya -
04 Oktober 2011 - 11:53
Christina:
Hoi Rianne,
wat fijn dat je het zo naar je zin hebt in Nepal en wat een belevenissen. Mooie foto's trouwens en ik kijk alweer uit naar je volgende verhaal. Veel liefs van mij. Christina Corputty -
04 Oktober 2011 - 18:16
Marielle:
Lieve Rianne,
Even een tijdje mijn mail niet gecheckt en meteen een heel verhaal van jou gemist. Wat heerlijk dat je het zo naar je zin hebt in Nepal.
Prachtige foto's. Wat een mooi land en een indrukwekkende cultuur. En wat heb je leuke kinderen in je klas.
Voordat ik het wist was de family al op weg naar jou. Heb ze helemaal geen fijne reis gewenst en ik had ze graag wat leuks voor jou meegegeven. Maar, te laat. Ik hoop dat jullie het heel gezellig zullen hebben samen en dat jullie een mooie tijd met elkaar mogen beleven. Geniet!
Dikke knuffel, Marielle -
16 Oktober 2011 - 06:36
Ralph Deckers:
Hee Rianne,
Gave verhalen, erg leuk om te lezen! Ik ben momenteel met mijn vriendin Lot Brouwer in het stadje Kusma, vlakbij Pokhara. We gaan een dezer dagen terug naar Pokhara en dan willen we de Annapurna base camp trekking doen. Over een week of twee zullen wij terugreizen naar Kathmandu en dan komen wij graag naar Patan om daar 'jou' schooltje te bezoeken. Ik heb je nepalese nummer, die van mij is: 9818511375. Dus je hoort van ons wanneer wij weer in kathmandu zijn. Wij moeten Patan overigens nog bezoeken dus weet jij misschien goedkope/leuke hostels in Patan? Dan zouden wij daar een aantal dagen kunnen blijven! Ik lees verder dat je ook richting Pokhara gaat/ging. Heel veel plezier en misschien zien we elkaar daar! Tot snel in ieder geval!
Groetjes van Ralph en Lot
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
