tussen de wilde dieren....

Nepal heeft niet alleen de indrukwekkende witte sneeuwtoppen, maar ook een groene jungle waar tijgers, beren en neushoorns leven! In oktober heb ik tijdens de eerste vakantie de witte bergtoppen van dichtbij bekeken en tijdens de tweede vakantie in diezelfde maand (ja ja, het zware leven van een leerkracht) een bezoekje gebracht aan de jungle.

Samen met Aileen, Natascha (die beiden op de Engelse school lesgeven) en Sophie ging ik toen voor ’t eerst naar Chitwan. We logeerden in Sapana lodge, een heerlijke plek. We waanden ons bijna in Afrika, met mooie uitzichten over de savanne.
Met Aileen en Sophie ging ik op de rug van een olifant op zoek naar neushoorns. We hebben enorm gelachen en waarschijnlijk als gevolg daarvan heel weinig wild gezien…. We moesten het doen met een paar ‘jungle’ herten en ‘jungle’ kikkers. Het leukste was nog om daarna te olifant schoon te schrobben in de rivier. Het beestje werd er helemaal blij van en wij ook!
Natasha wilde graag een kunstactiviteit doen in een Taru-dorpje. Dat leek mij ook wel wat, dus daar gingen we. De Taru dorpjes in de Terai bestaan uit kleine lemen huisjes waar de kippen en geiten rustig omheen scharrelen. De dorpsbewoners waren zeer verheugd toen ze een donkere dame, met zwart kroeshaar en een blanke dame met ‘blond’ haar zagen aankomen. Natasha en ik noemen onszelf hier altijd de wandelende ‘Benneton’ (United Colours) reclame. Samen zijn we een echte bezienswaardigheid! Ook in dit dorpje! Wij keken echter zelf onze ogen uit toen de dames van het dorp met een dampende schaal aankwamen lopen. Vragend keek ik Natasha aan: zou dat echt olifantenstront zijn? (als ze nog eens een leuke activiteit weet zal ik er eerst over nadenken…) Ja hoor, een minuut later zaten we ijverig met onze handen de olifantenstront met modder te vermengen. Dit mengsel mochten we over de muren van een huisje smeren. Klein geheim, om het minder afschrikwekkend te maken: olifantenstront ruikt (stinkt) niet… Daarna kwam het ‘kunstzinnige’ deel: met onze vuisten mochten we verfafdrukken maken op de muur. Dat lijkt zo gemakkelijk, maar blijkt een echte kunst te zijn! Tihar werd ook in dit dorpje gevierd, dus werden Natasha en ik beiden gezegend en kregen we een bloemetjes. En daarna mochten we meedoen met de vrouwendansen. Arme dames die tijdens de kringdansen naast mij stonden… Gevoel voor ritme is niet m’n sterkste kant. Dus dit leidde constant tot botsingen tot groot vermaak van de dames. Toen het inmiddels donker geworden was werden we weer opgehaald. We werden door alle dames van ’t dorp naar de auto gebracht en uitgezwaaid! Voor alle lemen huisjes stonden inmiddels kaarsjes te branden en toen de chauffeur ook nog eens ‘Last Christmas’ van Wham opzette was mijn Kerstgevoel (in oktober) compleet!

Nadat ik in de Kerstvakantie even weer in Nederland was geweest, kwam ik terug in een koud Nepal! Geen verwarming, geen brandstoffen, maar wel ijskoude huizen! Brrrr… Dus vonden Marjorie en ik in februari dat we wel weer een uitstapje naar Chitwan hadden verdiend. Drie uur nadat we dat hadden besloten zaten wel al op het vliegveld. Met uitzicht op een reclame bord van de maatschappij waarmee wij vlogen, met daarop de boodschap: ‘why waiting on an airport, if you can be in the air.’ Een paar uur later zaten we daar nog (vlucht een paar uur vertraagd). Hmmm…heel geloofwaardige reclame! Maar ’s middags kwamen we gelukkig toch nog aan in de Terai. Chitwan voelde meteen weer aan als ‘thuis’. Ik vind het een beetje een kruising tussen de Achterhoek (landelijk, rustig en groen) en Afrika :-)
Overdag was het lekker zonnig en ’s avonds warmden we ons bij het kampvuur! Er bleken ook nog eens erg gezellige Nederlanders en Belgen te zitten. De volgende dag gingen we op jeepsafari. Heerlijk hobbelen in een open jeep en van de mooie omgeving genieten. Totdat de chauffeur op de rem stond, want er was een zwarte beer gesignaleerd. Kom, allemaal uit de jeep, camera’s in de aanslag. En daar wandelden we achter de gids aan, ondertussen schoot wel even door m’n hoofd: is dit niet het meest gevreesde dier uit de jungle? Dat werd nog versterkt toen de gids voor de zekerheid een steen oppakte… Maaaaar het uitzicht op de beer die samen met een pauw de weg overstak was erg mooi!!! Verder nog 2 zonnende pythons, tijgerpootafdrukken en een neushoorn gezien. De laatste zagen we een dag daarna vanaf de olifant nog eens van heel dichtbij. Erg gaaf!

Maandags moesten we helaas weer terugvliegen. Terwijl onze nieuwe Nederlandse en Belgische vrienden spontaan hadden besloten om een paar dagen langer te blijven, nadat we hoorden dat er maandags een 3daags festival begon. Gelukkig kwamen we op weg naar het vliegveld nog een hele optocht van dames in traditionele kleding tegen. Marjorie en ik waren zo onder de indruk, dat we helemaal vergaten dat we op weg waren naar het vliegveld. Dus wij maar foto’s maken, terwijl de chauffeur toch een beetje stress kreeg. Wij daarna ook, want om 12.23 uur kwamen we op het vliegveld aan en ons vliegtuig vertrok om 12.30 uur. Vervolgens moesten in deze 7 minuten onze tassen nog gecheckt worden en wij nog gefouilleerd. Maar raar maar waar, we mochten het vliegtuig nog in en landen een half uurtje later alweer in Kathmandu. Precies op tijd terug voor mijn les! :-)